بررسی ارتباط نفروپاتی با اختلال عملکرد ریه بر حسب شدت درگیری کلیه در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی – درمانی دیابت یزد

مقدمه: بیماری دیابت علت اصلی نابینایی، نارسایی پیشرفته کلیه و قطع عضو در جمعیت بزرگسال می باشد. به دلیل از کارافتادگی ناشی از عوارض این بیماری و هزینه درمانی بسیار بالا، از عمده ترین مشکلات بهداشتی درمانی انسان ها است. با وجود مطالعات زیادی که درباره عوارض قلبی-عروقی، نفروپاتی، رتینوپاتی و نوروپاتی دیابتی انجام شده است، عوارض ریوی دیابت بسیار کم شناخته شده است. مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از درگیری ریوی به صورت الگوی تحدیدی در بیماران دیابتی است. برخی از مطالعات بیان کننده ارتباط بین عوارض میکروواسکولار دیابتی ( رتینوپاتی و نوروپاتی) با درگیری ریوی می باشند. ما در این مطالعه بر ان شدیم تا ارتباط بین شدت درگیری کلیوی را با درگیری ریوی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 مورد بررسی قرار دهیم. مواد وروش ها: مطالعه ما یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی می باشد که بر روی60 بیمار دیابتی تیپ 2 در سال 1392-93 انجام شده است. بیماران به4گروه(بدون نفروپاتی، میکروالبومینوری، ماکروالبومینوری و اختلال عملکرد کلیوی) تقسیم بندی شدند و برای تمام بیماران اسپیرومتری انجام و fev/fvc,fvc fev1,fev25-75 و pef اندازه گیری شد. در نهایت اطلاعات وارد نرم افزار spssشد و با تست های اماری anova، chi squre وfisher exact testوlsd تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه 60بیمار دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند که 43% مرد و 57% زن و میانگین سنی ان ها 99/11± 7/57 سال با دامنه تغییرات 33تا 82 سال بود. میانگین نسبی fev1/fvcدر گروه بدون پروتئین اوری 85/93، در گروه میکروالبومینوری 53/92، در گروه ماکروالبومینوری 46/93 و در گروه اختلال عملکرد کلیه76/86 بود. میانگین درصد fvcدر گروه بدون پروتئین اوری 80/79، در گروه میکروالبومینوری18/70، در گروه ماکروالبومینوری74ودرگروه اختلال عملکردکلیه 83/70بود. میانگین درصدfev1درگروه بدون پروتئین اوری03/90، درگروه میکروالبومینوری82، درگروه ماکروالبومینوری90/86، ودرگروه اختلال عملکرد کلیه83/76بود. میانگین درصد fev25-75 درگروه بدون پروتئین اوری84/142، درگروه میکروالبومینوری 36/119، درگروه ماکروالبومینوری54/138ودر گروه اختلال عملکرد کلیه 83/91 بود. میانگین درصد pef در گروه بدون پروتئین اوری 92/95، درگروه میکروالبومینوری27/77، در گروه ماکروالبومینوری90/92ودرگروه اختلال عملکرد کلیه 91/59 بود. شدت نفروپاتی بادرصد fev1/fvc,fvc. fev1,pef با p-value<0. 5 رابطه معناداری داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه در گیری ریه دربیماران دیابتی به صورت الگوی تحدیدی می باشد که با افزایش شدت نفروپاتی fev1/fvc,fvc. fev1,fev25-75,pef کاهش می یابند و در نتیجه عملکرد ریه کاهش پیدا می کند.